മുഖങ്ങളും കുന്നും -പി.രാമൻ

മുഖങ്ങളും കുന്നും

കുന്നിൻപുറത്തു ചെന്നിരുന്ന രാത്രി

പുതിയൊരു കൂട്ടുകാരനെ കിട്ടി.

ഒരു വാനനിരീക്ഷകൻ.

ഏറ്റവും ദൂരെയുള്ള നക്ഷത്രമായിരുന്നു

അവനു പ്രിയം.

അതാകട്ടെ തളർച്ചയോടെ 

ഇമ ചിമ്മിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

ചിമ്മി മിഴിക്കാൻ ഏറെ നേരമെടുത്തു.

ആ ഇടവേളയിൽ പലതും പറഞ്ഞ്

അതവിടെ മറന്നുവെച്ചു നാം കുന്നിറങ്ങിപ്പോന്നു.

ഒടുവിൽ ഇപ്പോളതു

തിളങ്ങിത്തിളങ്ങി വരുന്നു.

ആ നക്ഷത്രത്തിനടിയിൽ

കടുംവെളിച്ചം കണ്ണിലടിക്കുന്നതിൻ്റെ 

ഇരുട്ട്.

ഒന്നും തിരിച്ചറിയാൻ വയ്യ

മുഖങ്ങളോ കുന്നോ