വർലാം ഷാലമോവ് കവിതകൾ (റഷ്യ,1907-1982)

1

ജീവിക്കാനാവില്ലപ്പം കൊണ്ടുമാത്ര, മാകയാൽ
ഞാനാണ്ടുമുങ്ങീ,യാകാശപ്പുറംപാളിക്കുള്ളിൽ
മരവിപ്പിക്കും കൊടും പുലരിത്തണുപ്പിൽ, ഇ-
ങ്ങൊഴുകിയൊഴുകിപ്പോം അരുവിത്തെളിനീരിൽ

2

മഞ്ഞിൻ സ്വർണ്ണപ്പക്ഷി കണക്കേ

പാറുന്നുണ്ടൊരു ചന്ദ്രൻ

എൻ്റെ ജനാലയിലൂടെ, ച്ചുമരിൽ

നഖങ്ങൾ കോറുന്നു

എൻ തലയണതൻ മീതേ ചിറകുകൾ

കുടഞ്ഞു പാറുന്നു.

ഏട്ടി,ലതല്ലെന്നാകിൽ കൂട്ടിൽ

തടഞ്ഞുവെച്ചാലോ,

വീടില്ലാത്തെന്നോമന പേടി -

ച്ചിരിപ്പു പാതിരയിൽ

3

രാപ്പകൽ മഞ്ഞു പൊഴിയുന്നൂ

കൂടുതൽ കർക്കശക്കാരനായ് മാറിയോ -

രേതോ ദൈവം അടിച്ചുവാരി

തൻ്റെ സാമ്രാജ്യത്തിൽ നിന്നുതിർക്കുന്നു തൻ

കയ്യെഴുത്തോലപ്പഴഞ്ചുരുള്.

വീരപ്പഴങ്കഥപ്പാട്ടുകൾ, അർച്ചനാ-

ഗീതങ്ങൾ, ഗാനങ്ങൾ തുണ്ടു തുണ്ടായ്

അത്യുന്നതത്തിലെ മേഘങ്ങളിൽ നിന്നു

ദുർബലലോലം പൊഴിയുന്നു.

ഒക്കെയടിച്ചു കളഞ്ഞിട്ടവനിപ്പോൾ

പുത്തൻ പണിയിൽ മുഴുകുന്നു.

4

പകൽ നടുവിന്നിരുളിൽ

മെഴുതിരി വെട്ടത്തിൽ

സ്റ്റവ്വിൻ ചാരേ നിൻ വാക്കുക-

ളൂഷ്മളമാക്കും ഞാൻ, മഞ്ഞിൻ

കൊത്തേറ്റവയെല്ലാം.

മഞ്ഞിൻ വാക്കുകളില്ലാ മന്ത്രണ -

മൂമയാക്കുന്നൂ നിൻ

അക്ഷരങ്ങളെ, അവയുരുകുന്നൂ

കണ്ണീർ കിനിയുന്നൂ - എന്നെ

വീട്ടിലേക്കു വിളിക്കുന്നൂ.

5

പൊയ്ക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നിതാ ഞാൻ,

മൃതിയുണ്ടരികത്തു തന്നെ,

ഒരു നീലക്കവറിലിട്ടെൻ്റെ

ജീവിതമെൻ കൂടെത്തന്നെ.

ഇനിയും ചെറുതാവാൻ വയ്യാ -

ത്തൊരു വാക്കു മാത്രമെഴുതി

പോയ ശരൽക്കാലം തൊട്ടാ-

ക്കത്തുണ്ടെൻ കയ്യിലയക്കാൻ.

അറിയുകില്ലിപ്പോഴുമെന്നാൽ

എവിടേക്കയക്കുമതെന്ന്.

മേൽവിലാസം കിട്ടിയെങ്കിൽ

ജീവിതം തീർന്നിരുന്നേനേ.

6

ഉഴുതുന്നില്ലാഴത്തിലെന്നവർ പറയുന്നു

വെറുതെ നാം തിരിയുന്നുവെന്ന്.

ആവില്ല നമ്മൾക്കു കിട്ടിയൊരീ മണ്ണി-

ലാഴത്തിൽ പൂട്ടിമറിയ്ക്കാൻ.

നാമുഴുതുന്നീ ശവപ്പറമ്പിൽ മെല്ലെ

മേൽമണ്ണു കിക്കിളിയാക്കി

മാറാം മൃതരുടെയെല്ലുകളായ് കൊഴു-

വോരോന്നുമെന്നു ഭയന്ന്.

7

പുറത്തിറങ്ങി നിന്നൂ ഞാൻ

തെളിവായുവിൽ, കണ്ണുകൾ

സ്വർഗ്ഗലോകത്തേക്കുയർത്തി

നക്ഷത്രങ്ങളറിഞ്ഞിടാൻ.

താരങ്ങൾ തൻ ജനുവരി -

ത്തിളക്കം നോക്കി നിൽക്കുവാൻ.

താക്കോൽ കണ്ടു പിടിച്ചൂ ഞാൻ

പ്രഹേളിക തുറക്കുവാൻ

പ്രാചീന ലിപി തൻ ഗൂഢ-

രഹസ്യങ്ങളറിഞ്ഞു ഞാൻ.

നക്ഷത്ര കവി തൻ കാവ്യം

പകർത്തീ മാതൃഭാഷയിൽ.

എഴുതാൻ കടലാസില്ലാ-

ഞ്ഞാ ജാനുവരി രാത്രിയിൽ

രേഖപ്പെടുത്തിയൊക്കേയും

മരമൊന്നിൻ്റെ കുറ്റിയിൽ

മരവിച്ചു കൊടുംമഞ്ഞ -

ത്തുറഞ്ഞോരു തൊലിക്കു മേൽ.