നഷ്ടസ്നേഹം
വില്യം വേഡ്സ്വർത്ത്
ഉറവകൾ പ്രാവുപോലെ പൊങ്ങുന്നതി-
ന്നരികെയാരും ചവിട്ടാത്ത പാതകൾ
അവിടെയാണവൾ താമസം, വാഴ്ത്തുവാ -
നൊരുവരില്ല, സ്നേഹിക്കുവാൻ കൂടിയും
മിഴിയിൽ നിന്നൊട്ടൊളിഞ്ഞു പായൽ പടർ -
ന്നൊരു ശിലയാൽ മറഞ്ഞ വയ്ലറ്റിവൾ
ലളിതശോഭനം താരകം പോൽ, വാനി -
ലുയരെ മിന്നുമൊരേയൊരു താരകം.
അധികമാരുമറിഞ്ഞില്ല ലൂസിയീ
മഹിയിൽ വാണതും വാടിയടർന്നതും
അവളിതാ മണ്ണടിയിൽ, ഈയന്തര-
മനുഭവിക്കുന്നു ഞാൻ മാത്രമിങ്ങനെ!
No comments:
Post a Comment