പർവതങ്ങൾ നിവർന്നു നിൽക്കട്ടെ

 പർവതങ്ങൾ നിവർന്നു നിൽക്കട്ടെ

ഒരു കൂന്

കുനിയിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു,

അയത്‌നം

സ്വാഭാവികം

എന്ന മട്ടിൽ

അകത്തു നിന്ന്

ബലം ചുഴറ്റി.

പിന്നിൽ ചെന്ന്

നിവർന്നു നിൽക്ക് എന്ന്

കൂനിന്മേൽ ഒരു തട്ട്.

ഒരു മുട്ട്.

അത്ഭുതം!

കൂനതാ

നിവരുന്നു,

കൂനൊരു കൂണല്ല

എങ്കിലും വിരിയുന്നു

ഇടിവെട്ടിൽ കൂണെന്ന പോലെ

പൊന്തക്കാടിൻ കൂന് നിവരുമ്പോൾ

ആകാശം ചുരുളഴിയുന്നു.

നെഞ്ചു വിരിയുമ്പോൾ,

ചുമലുറയ്ക്കുമ്പോൾ,

ശിരസ്സുയരുമ്പോൾ,

മഞ്ഞലിയുമ്പോൾ,

ഒരു തുള്ളിക്കണ്ണീര്

എന്നത്തെയും പോലെ

മണ്ണിലേക്കല്ലിന്ന്,

കവിളിലേക്ക്.

ഒരു ചിരി

എന്നത്തെയും പോലെ

ഇരുളിലേക്കല്ലിന്ന്

വെളിയിലേക്ക്